küçük insanlar yangından kaçar gibi kaçabilirler sözlerimden, onların hoşuna gidecek şeyler söylemek zorunda değilim.genç ve yetenekli bir insanın sanat sahnesinde kendine yer edinebilmek için mücadele edecek gücü bulamadığına tanık olmak, geride kalanlar için her seferinde sarsıcı bir izlenimdir.
dünya, acımasızca kapanan bir midye kabuğudur.
arkadaşları onun için kaygılanıyordu. "onunla ilgilenmeliyiz," diyorlardı, "bir bunalım geçiriyor. ya insani bir bunalım bu, ya sanatsal ya da parasal. eğer birinci seçenek doğruysa hiçbir şey yapılamaz. ikincisi doğruysa bunu kendisi aşacak. üçüncüsü doğruysa onun adına para toplayabiliriz; ama bu da herhalde onun için onur kırıcı olur."
bilmemek bir ayıp değildir, çoğu kimse mutluluk olarak görür onu. gerçekten de, bu dünyadaki tek olası mutluluk bilmezliktir.
insanın umut olmazsa yaşayamayacağı söylenir. ama yaşamıyor zaten, ölüyor insan.