yol

friedrich dürrenmatt

şunu yapmak iyidir, şunu yapmak kötü; şu yol iyiye gider, şu yol kötüye: çok geç artık. ne yapacağımızı bilemiyoruz artık; baş eğmemiz ya da başkaldırmamız hangi hareketi ardından sürüklüyor; yediğimiz meyvelerde, çocuklarımıza verdiğimiz ekmek ve sütte hangi sömürme, hangi suç yapışıp kalmış, bilemiyoruz. hiç görmeden, kimin nesi olduğunu bilmeden kurbanı öldürüyoruz; katil tarafından hiç farkına varılmaksızın öldürülüyoruz. çok geç artık. bu varoluşun baştan çıkarılması çok büyük oldu; oysa insan, bir hiç olmaktan kurtulup yaşama lütfu, yaşamayı gerçekleştirecek acı için fazla küçük. yapıp ettiklerimizin kanseriyle kemirilip ölüm derecesinde hastalanmışız şimdi. dünya çürümüş, kötü serilmiş meyveler gibi bozulmuş. ne istiyoruz daha? dünya artık cennet haline getirilemez; zaferlerimizin, şan ve şerefimizin, zenginliğimizin rezalet dolu günlerinde başımıza bela ettiğimiz ve şimdi gecemizi aydınlatan cehennemlik lav ırmağı, çıkıp yükseldiği kuyulara def edilemez artık. yitirdiğimiz şeyi artık yalnız düşlerimizde, morfinle sağladığımız özlemin parlak düşlerinde geri alabiliriz.