![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-fdzbaB-Q67XymApcmRYP9X5WwDe_E8RpQ2CmUi_bTbr960fvubpiTOFv-6DjN0SowySscYQb25Y9AQMC6UGiG-cr8fxj7KeF-wukT-PLpzbhmi05tT0Mt5WLu4QcXTn5RkdZsh8TiTA/s400/jessica+sharples.jpg)
dogmatik disiplin, gerçek orijinalliği mümkün kılan tek şeydir.
eski bir anıtın görkemini seyrederken o başarıyı bir tek kişiye yorumluyorsak ruhsal bir zimmet suçu işliyoruz demektir. çünkü bilinmeyen ve anılmayan sayısız sanatçının o kişiden önce gelip geçtiğini, geçmiş çağların karanlığına gömülüp gittiğini, sanatlarını tevazu içinde çalışarak ortaya koyduklarını -çünkü kahramanlık her zaman tevazu doludur- her birinin kendi çağına ait ortak hazineye kendince katkıda bulunduğunu unutuyoruz. büyük bir bina, şu ya da bu dahi tarafından bireysel olarak yaratılmış değildir. yalnızca tüm insanların ruhunun bir yoğunlaşmasıdır.