5.06.2011

dizeler

yunus emre


az söz erin yüküdür
çok söz hayvan yüküdür
bilene bu söz yeter
sende güher var ise

sen sana ne sanırsan
hem ayruğa onu san
dört kitabın manası
budur eğer var ise

adımız miskindir bizim
düşmanımız kindir bizim
bir kimseye kin tutmayız
kamu alem birdir bize

bana namaz kılmaz diyen
ben kılarım namazımı
kılar isem kılmaz isem
ol hak bilir niyazımı

aşktan haber bilenlerin
aşk derdiyle dolanların
küfrü iman olanların
ayıplamam güldüğünü

ayıtmadan anladık
anlamadan eyledik
gerçek erin bu yolda
yokluktur sermayesi

biz sevdik aşık olduk
sevildik maşuk olduk
her dem yeni doğarız
bizden kim usanası

bu dünyada bir nesneye
yanar içim göynür özüm
yiğit iken ölenlere
gök ekini biçmiş gibi

bir sakiden içtik şarap
arştan yüce meyhanesi
ol sakinin mestleriyiz
canlar anın peymanesi

uslu değil delidir
yüce saraylar yapan
akıbet viran olur
cümlenin imareti

canlar feda yoluna
bu can kaygısı değil
sen can gereksin bana
cihan kaygısı değil

yudum yaremi sildim
yarem kimdendir bildim
bana yarin kaygısı
yarem kaygısı değil

ten fanidir can ölmez
çün gitti geri gelmez
ölür ise ten ölür
canlar ölesi değil

çeşmelerden bardağın
doldurmadan kor isen
bin yıl orda durursa
kendi dolası değil

bir kez gönül yıktın ise
bu kıldığın namaz değil
yetmiş iki millet dahi
elin yüzün yumaz değil

al gider benden benliği
doldur içime senliği
bu dünyada öldür beni
varıp anda ölmeyeyim

aşktır bu derdin dermanı
aşk yolunda verem canı
yunus emre eydür bunu
bir dem aşksız olmayayım

ben gelmedim davi için
benim işim sevi için
gönüller dost evi için
gönüller yapmaya geldim

yunus emre der hoca
gerekse var bin hacca
hepisinden iyice
bir gönüle girmektir

yalan söyler görmeyen
haberi gören bilir
gerçek erin halini
yolda can veren bilir

tutma gönülde kini
tut gönülde meskeni
dünya ahret ekini
ekip getiren bilir

sakın gülme sen ona
iyi değildir sana
adem neye gülerse
başa gelegen olur

derviş yunus sen dahi
incitme dervişleri
dervişlerin duası
kabul olagan olur

dört kitabın manisin
okudum tahsil ettim
aşka gelicek gördüm
bir uzun hece imiş

yunus emre'm hey biçare
yardan ayrıldın avare
yardan ayrılmayınca dost
yar kadrini bilmez imiş