dünyanın ucunda bir gül açılmış
efil efil esen yele merhaba
karanlığın sonu bir ulu şafak
sarp kayadan geçen yola merhaba
ulaş benim gülüm güzel
insanlığım yolum güzel
kardeş sen öldükten sonra
vallah billah ölüm güzel
dünyada ilk kendi kendini
esir eden insan benim
ikincisini gösterirlerse eğer
kardeş olacağım
alnından öpeceğim üçüncüsünün de
kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerdesin
su olsan kimse içmez
ölür de susundan
yol olsan kimse geçmez
sarp kayalara uğratır da yolunu
elin adamı ne anlar senden
çıkarsın bir dağ başına
bir ağaç bulursun
tellersin pullarsın
gelin eylersin
bir de bulutları görürsün, bir de bulutları görürsün
bir de bulutları görürsün
köpürmüş gelen bulutları
başka ne gelir elden
çın çın ötüyor yüreğimin kökünde şu dünyanın ıssızlığı
tanrı kimsenin başına vermesin böyle bir yalnızlığı