14.08.2013

baltasar ve blimunda

jose saramago

kadınların sohbetleri yanı sıra düşlerdir dünyayı yörüngede tutan.

hiçbir şey kanatsız doğup kanatlar geliştirmek kadar mutluluk verici olamaz.

bu dünyadaki her yer cehennemin yan odasıdır; bazen ölü varırsın oraya, bazen de ölmek üzereyken.

insanın göğsünü kabartmakta ve bayramları neşeli kılmakta güneş ışığından iyisi yoktur.

mutluluk kısa ömürlüdür, varlığının farkında olduğumuzda onu ihmal ederiz; ancak yok olup gittikten sonra kıymetini anlarız.

ne garip şu insanın oluşu; kayıtsız, orada yumurtanın içinde, dış dünyadan korunuyor, yüz yüze gelip mesken edineceği dünya aynı dünya halbuki; ister kral olsun ister asker, ister rahip olsun ister serseri, ister barbados'ta bir ingiliz fahişesi olsun ister rossio'da hüküm giymiş bir kadın, her zaman bir şey oluyor; ama asla her şey değil; ve yine, asla hiçbir şey değil. çünkü sonuçta her şeyden kaçabiliriz ama kendimizden asla.

düşler bazen benzer birbirine; ama asla birbirinin aynı değildir iki düş; düşler de böylece, insanlar gibidir.

hayatla ölüm arasında karanlık bir bulut dolaşır.

yaşadıkça göreceksin; içinde yaşadığımız dünya kalplerimizi karartan koca bir gölgedir; işte bu nedenle dünya bu dkadar boş ve dayanılmaz.