5.04.2018

benden sonra mutluluk

özdemir asaf


yaşamak bir an içinde

beni güldüremeyen
acıklı değil gülünçtür

yetersiz iyi niyet kötüsüne yol açar
söylenemiyor çok şey susmadan

dinciler, insan anlamasını bilmeli dediler
akılcılar, bilmesini anlamalı insan derler

çok bilen çok yanılır
az bilen daha çok

ağladığını bilir bilmediği şeylere
güldüğünü unutmuş, hiç görmemiş gibidir

unutmayın ki yaşam
öldüresiye güzel değildir

yalan ölümden daha çok yitirir yaşamı
saklamak düşürür ağır ağır
insanın düşeceği en alçak ortamı
sözden korkmak, korkup susmaktır

şairler şiirlerinde yaşamaz
ulu yalnızlıklarında düşünür

"yalnız seni sevdim, seni yaşadım"
nasıl bir sevgidir bu, bilmiyorlar ki!

"dün yine günümüz geçti beraber
ölürsem yazıktır sana kanmadan"

çok şey var
olmakla olmamak arasında

var oldum öyle anlar oldu ki
var olmamak içindim kimi zaman

insan bir sonuç değil bence
sürekli bir yaşamadır
kısaca
sonuç varsa o insandır

benim bahçem yoksuldu
iki dala bir yaprak düşerdi ağaçlarımdan
kuşlarım ödünç alırdı kanatlarını
işlerinden yorgun dönen arkadaşlarından

hep kendini çizdi o
yanlış yapacak kadar usta olmadı
gölgesi kendisinindi abartmasız
canı sıkılıyordu arayan yerinden

çocukların her gün yaşam günüdür
doğum günü yaşlıların hüznüdür

parçalar çıkarıyor kocaman romanlardan
deyimler, bulgular, şiirlerden dizeler..

doğa yenilenirken yinelenir
gene papatya, gene gül, gene kayısı
toplum yinelenirken yenilenir
yarısı dündedir, yarındadır öbür yarısı

sevmek noktalanmaz
o, noktadır

bilim gitmeli bilenden bilmeyene
varlıklı olmalı bilen
karanlığı delen ışıklar gibi
hep gülmeli öğreten

seninle ölmek varken
onunla yanlış yaşamak

en uzun hep kendime konuştum
başkalarına hep kısa yazmak istedim
ne kendim dinledim ne başkaları

ben her şeyi bileceğimi bilirdim de
seni unutmasını bileceğimi bilmezdim

bilimin bireyi akıl
aklın bireyi düşünü
düşününün bireyi bilgi
bilgi safsatayı boğacak
sürünün bireyi koyun
çoban kaval çalacak

ahmaklığa alınyazısı demek
alınyazısına
bir ahmaklık çizgisi çizmektir

benim gücümdür bunları saran
bende bitmedikçe bende başlamayan
sakladığım sensin

yaklaşmak yarıyı geçtikten sonra başlar
eskisinin dışında yenisinin içinde

gelmesen önemli değil, gelsen önemli olurdu
gelmemen benim büyük yalnızlığımı doldurdu

büyümek en güçlü düşmesidir insanın doğadan

kesin konuşmak için bir şeyi az bilmek yeter

anı yazmak ya da anlatmak
bir savaş sürerken
eski bir savaşı anlatmak gibi bir şeydir

"bellek, dökülmekte olan bir duvar resmine benzer."
(stendhal)