19.06.2018

akşam saatleri

arthur rimbaud

ışıklı bir esenlik bu, ne sayrılık ateşi, ne de can sıkıntısı, yatakta ya da çayırda.
dosttur bu, ne ateşli, ne güçsüz. dost.

sevilen kadındır bu, ne acı çektiren, ne acı çeken. sevilen kadın.
hiç aranmamış hava ve dünya. yaşam

- sahi bu muydu?
- düş serinliyor.

direğe yeniden vuruyor ışık. iki ucundan salonun anlamsız süslerle uyumlu yükseklikler kavuşuyor birbirine. gece bekçisinin karşısındaki duvar, ağaç kesme, freze sanatlarının, hava şeritlerinin, yerbilim olaylarının birbirini izleyen ruhsal bir zinciridir. duygusal kümeler düşü, yoğun ve hızlı, tüm görüntüler arasındaki her türden insanlarla.

gece, güvertenin çevresinde tekne boyunca, dalga dalga uğulduyor akşam saatlerinin lamba ve halıları.

akşam saatlerinin denizi tıpkı amelie'nin memeleri.

duvar halıları yarıya kadar, akşam kumrularının içine atıldığı zümrüt renkli dantela korular.

kara ocağın kapağı, gerçek güneşleri kumsalların; büyülerin kuyuları, oy: şu biricik görünümü şafağın.