![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGOf3LVz6AFizvEZnyTnrxsq2CiaXruNsO7TgqSzu5asGunRelQZDygq2Ip_CyEgijZqINEvUszH-dNaKL7BISLaj5ptMb-xgaI6PgHW0_aEuVSVcBvIYoePw2jh8q5RJMCt8Mh_JoCmzy/s400/Richard+Diebenkorn.jpg)
ateist için inancın kıymeti yoktur. tanrı var mı, yok mu sorusuna akılcı, eleştirel veya insani ateistin cevabı öncelikle şu olur: "bilmiyorum, ama ben olmadığına inanıyorum."
ateist ne dinsizden ne de kafirden ibarettir; aksine düşünmeyi sürdürmek isteyen adamdır.
ben insan aklının varlığını savunuyorum; anlamamızı, yaşamamızı sağlayacak yegane şey odur. aklına ters düşen her inanç, her duygu insanın lehine değil, aksine aleyhinedir.
ateist için dinden doğmuş bir ahlak her zaman için tartışmalıdır; zira kötülük üretmesi daima ihtimal dahilindedir.
sırf tanrısal ceza korkusuyla mümin daima iyi davranışlarda bulunur. olabilir; ama ateist de sırf ortak, sivil, laik ahlaka saygı göstermek için hep iyi davranışlarda bulunur. ben ateisti yeğlerim; çünkü saygılı davrandığı halde hiçbir ödül beklemez. insanlığa inanmakla, başkasına saygı duymakla, kabul etmediği bir şey uğruna değil sırf insan adına yaraşır bir insan olmakla sınırlar kendini.