6.03.2022

bir oda, bir saat sesi

ziya osman saba

bir oda, içinde bir saat sesi

hayatın sırtımdan giden pençesi

ve beni maziye götüren bir el

eski günlerimiz, sessiz ve güzel

bulduğum kayıplar, her günkü yerin

işte konsol, ayna, köşe minderin

seccaden, tespihin, namaz başörtün

bir şey değişmemiş, sanki daha dün

yine ortancalar altı camının

dışarıda sükûnu yaz akşamının

bahçemiz sulanmış, ıslak her çiçek

kapı çalınacak, babam gelecek

Hiç yorum yok: