26.10.2014

sefahat

charles baudelaire

bir sefahat aleminden sonra kendini daha yalnız, daha bırakılmış görür kişi.

kaplumbağa kabuğu gibi sert tenler vardır, ne intikam işler onlara ne aşağılama.

her şeyden, yoksulluktan, hastalıktan, kaygıdan kurtulmak için gereken tek şey çalışma zevkidir.

para kazanmanın tek yolu ilgisiz bir tutumla çalışmaktır.

devrim, kurban verme yoluyla, boş inancı haklı çıkarır.

yalnızca haydutlar inanmışlardır. neye mi? başarmaları gerektiğine. başarırlar da.

saygıya değer üç varlık var: keşiş, savaşçı, ozan. bilmek, öldürmek ve yaratmak. öteki insanlar angaryacı sürüsüdür, kırbaçlanmak üzere yaratılmışlardır, meslek denilen şeyleri uygulamak için.

insanın kendi kendisi için büyük bir insan ve bir ermiş olması, işte en önemli şey.

yararlı bir adam olmak bana hep iğrenç gelmiştir.

bu pis dünyada yolunu yitirmiş, kalabalıklarca itilip kakılmış yorgun bir adamım ben. gözümün geride, geçmiş derin yıllara baktığında gördüğü yalnızca yanılsama ve üzüntü; ilerde gördüğüyse bir fırtına yalnız, içinde hiçbir şey bulunmayan, ne ders ne acı.