kemiklerimi donduran
parçala bu ağır zinciri
bencil! beyhude!
o özgür aşk! ebedi yıkım!
köleliğin kuşattığı.
aşk yalnızca özü arar memnun etmek
kendi sevinciyle kuşatmak için bir diğerini
başkalarının sevincinde yitirir teselliyi
ve nefretinde cennetin, bir cehennem kurar.
zira her nerede güneş ışısa
nereye bir damla yağmur yağsa
ne akıl almaz yoksulluk olur
ne de bebeler aç kalır orada.
sanırlar ki bir kötülük yok yaptıklarında
hani mutluyum ya, dans ederim, şarkı söylerim
ve şükretmeye giderler onlar, tanrıya, papaza ve krala
perişanlığımız üstüne bir cennet kuranlara.
merhamet olmazdı bir daha
yoksul bırakmasaydık kimseyi
ve merhamete gerek duyulmazdı
mutlu yaşasaydı herkes bizim gibi
ve karşılıklı korku barış getirir
çoğalana dek bencil sevdalar
zulüm örter kapanı o zaman
ve özenle serper yemlerini.
nasıl gelir yaz sevinçle
ya yaz meyveleri nasıl belirir
nasıl kutsarız olgun seneyi
ve devşiririz acıların yok ettiğini
kavurucu kış yelleri estiğinde