gölgelik

şükrü erbaş

ey bunalmış zaman

çiçeksiz kapı

ey iğde kokulu ana rahmi

sen açtın canevimi, sen kapadın

kalbimde kaderinin mührü

ağzım gökyüzü

gittim ve geldim, söyledim ve sustum

"dünya bir gölgelikmiş"

doğan ve batan günden öğrendim.