5.03.2013

toplu şiirler *

ilhan berk



bazı şeyler yaşadıklarımızı aşmadıkça
bilinmiyor

adlandırmak ölümdür

anımsa, anımsamak için vardır bu dünya
zamana bizden bir ses gelir düşer

akşamın ağzı yaprak doludur

sözcükleri hep karıştırdım. hep kendini anlatır sözcükler. gök, geç kaldığından söz açar. su, yataylığından. sözcüklerin dünyayı yansıttığı çok su götürür. ağaçlara baktımdı seni öpmeden. gördün mü gördüğünü ağaçların? böyle konuşuruz konuşunca. bahçeden bahçeye geçer çocukluk. ölüdür anlatının alanına giren. geçelim onu. dünya döndüğünü bilmez. tin habersiz dolaşır. güneş, adını unutur batarken.

ben ki yatağından tedirgin bir suyum
besbelli ki aşka ve ölüme çalışıyorum

eğretilemeler şiirin kral yoludur

nerde olursan ol orayı anlatır bana
güzel
gövdenin durgun, derin ırmağı

çocuktum
çocukluk donuk bir göçebeliktir

gerçek, benzetmelerde yatar
hiçbir şey bundan kurtulamaz

benzetmelerin sonu, dünyanın sonudur

kimse yaşamamıştır
yaşadığını sözcüklerin

ey bellek, senden kurtuluş yok

iki gözü iki çeşmedir serseriler için istanbul
dört yanında allah'a söve söve yaşanır

insan sevmemek allah'a mahsustur

bir başına yaşamak, yaşamak değildir
bilsek nehirler bizden habersiz yaşarlar
bilsinler ki hiç yaşamamışlardır

ben size diyorum ki
dünyada sabahlar görülecek şeydir

ama bu dünya böyle gitmez
zulümle yapılan çabuk yıkılır

gök! bu öpüşümün yaptığı kıyı ordan o kral mezarlarından sesleniyorum
her gece teb'de o ihtiyar denizlerde hala bir şeydir uyanır esmerliğimden
her gün yalnızlığımdır büyüyen sana doğru elleri gibi çocukların sevmekten
öyle mutluyum ki mutsuzluğumda karanlığıma çılgınca daha bir uzanıyorum

hiçbir şey daha güç değil seni sevmekten

* "eşik" ve "akşama doğru" ile birlikte.