4.01.2012

yabandomuzunun izinde

lawrence norfolk

avcının korkusu, avlanan olmaktır.

yaban domuzu, bıraktığı izlerin toplamıdır.

kendi canavarlıklarımızın yaratıcıları biziz.

"dünyanın en hüzünlü atı gibi bakıyorsun." dedi ruth. kız kendisini dürtünce, gülümsedi: "jakob'u merak etme. her şey yoluna girecek."

dehşet de kokuşur, terör de.

hiçbir şey barındırmayan ve hiçbir şeyi kaydetmeyen araziler var. böyle yerler var. eğer şiir, sizin dediğiniz gibi, mağaraya girişte 'gizeme' bürünüyorsa, o zaman onu çözümlemek için bir gizem olmalı. ama böyle değil. orada olup bitenlerin görünmezliği gerekli. bazı eylemler yalnızca böyle bir karanlığın örtüsü altında gerçekleştirilir. göremediğim şeye tanıklık etmeye çalıştım. görülemeyen şeye..

gece avcısı ayışığında iz sürer.

"gerçek iz en az olası olanıydı hep. kovaladığı av da, o da bir yalandı: biçim değiştiriyordu."