25.11.2011

otuz beş yaş

cahit sıtkı tarancı



yaşadığım iyi kötü günleri
değişmem hiçbir cennet masalına

öyle dalmışım ki bu akşamüstü
komşu arsadır gözümde gökyüzü
ben dünyadan bihaber bir çocuğum
kayıp zıpzıplarımı arıyorum
koşun çocuklar, koşun komşu kızlar
avuçlarıma sığmıyor yıldızlar

alemde ister kış isterse bahar
ister bir yaz ister bir güz olsaydı
yeter ki riyasız bir yüz olsaydı
gam yemezdim, sular, ağaçlar, kuşlar

sevsen beni çocuğum
geçen güne yazıktır
bugün var yarın yokum
işim bir şarkılıktır

aşk, dostluk! hepsi dökülür yapraklar
çıplak bir ağaç durgun suda aksin
yalnızlık dediğin hayatta başlar
kabir boyunca devam etmek için

yalnız aşkta, kumarda, hayalde değil
her adımda bir şeyler kaybediyoruz

ne yardan geçilir ne serden
korkuyorum bu gecelerden
bel bağladığım tepelerden
gün doğmayabilir bir daha

dün güzel bir kadın geçti
kabrimin yakınından
doya doya seyrettim
gün hazinesi bacaklarını
gecemi altüst eden
söylesem inanmazsınız
kalkıp verecek oldum
düşürünce mendilini
öldüğümü unutmuşum