şiirler

paul eluard

aşk bitmemiş insandır

anlamayı, bilmeyi istemiyor hiçbir zaman

gülüyor saklamak için kendinden duyduğu korkuyu

yürüdü her zaman gecenin kemerleri altında

ve bıraktı

geçtiği her yerde

damgasını kırık şeylerin

uygun düşen bir yüz olsaydı

bütün adlarına dünyanın

görmek anlamaktır; 

yargılamak, bozup değiştirmek, unutmak ya da unutulmaktır;
var olmak ya da yok olmak.

omuzlarının üstünde başı olandan sakın

yürüyüşünü fırtınalarınkine bakarak düzenle

hiçbir gece kuşunu öldürme

sağduyuya zarar vermeyen şeyi üstünde saklama

cehenneme yolla saf olanı, saflık sende cehennemliktir

iğrenmesine iğrenirim ya kentsoyluların egemenliğinden

polislerin papazların egemenliğinden

daha bir öğrenti verir bana iğrenmeyen adam

benim gibi

kendi güçlerinden

büyük yayılmalar gösterir gece. usavurmanın bir "değeri" yoktur bundan yararlanmıyorsa. iyi anlarında bu yayılmalardan kurtulur. şiir bunları eritir. aydınlıkların sanatıdır o.

insan oldum taş oldum

insanda taş oldum taşta insan

havada kuş oldum kuşta gök boşluğu

ayazda çiçek oldum güneşte ırmak

çiy tanesinde yakut

kardeşçe yalnız kardeşçe özgür

umut bir tarlayı süren bir öküzdür

ve bakışı süren bir meşale

özü dile getirmek için az sözcük gerekir bize; 

bunu gerçekleştirmek içinse bütün sözcükler gerekir.

ama aşkın her zaman pek duyarlı kenarları vardır

umudun güçlerinin sığındığı kenarlar

kurtulmak için yükten

yanlışlarla, güzel kokularla yaşayın.