kendi varlığımın sesi olayım
istedim; yazık ki kadındım
sevgili, ey biricik sevgili
sevgili, ey biricik sevgili
ne de çok kara bulut var
güneşin konukluğunu bekleyen
güçsüzlük bilmezliğin değil yoksulluğun özelliklerindendir
acaba bu ülkede hala
kimseler var mı
kendi yok olmuş yüzleriyle tanışmaktan
korkmayan
biz yitmiş olması gereken
her şeyi yitirmişiz
biz yola koyulmuşuz ışıksız
ve ay, ay, sevecen dişi hep oradaydı
kagir bir damın çocuksu anılarında
ve çekirge saldırısından korkan genç ekin tarlalarının üzerinde
daha ne kadar ödemeli
ve tüm yaralarım benim aşktandır
aşktan, aşktan, aşktan