5.12.2014

kız çocuğu

nazım hikmet


kapıları çalan benim
kapıları birer birer
gözünüze görünemem
göze görünmez ölüler

hiroşima'da öleli
oluyor bir on yıl kadar
yedi yaşında bir kızım
büyümez ölü çocuklar

saçlarım tutuştu önce
gözlerim yandı kavruldu
bir avuç kül oluverdim
külüm havaya savruldu

benim sizden kendim için
hiçbir şey istediğim yok
şeker bile yiyemez ki
kağıt gibi yanan çocuk

çalıyorum kapınızı
teyze, amca, bir imza ver
çocuklar öldürülmesin
şeker de yiyebilsinler