bir orkide yüreği taşıyana
bataklıklar pembedir haziranla
su, susuzlukla öğretilir
kara, geçilen okyanuslarla
taşımasarsıntıyla-
barış, anlatılan savaşlarıyla
sevgi, hatırada kalanla
kuşlar, karla.
coşku, bir kara ruhunun
gidişidir denize
evleri geçip
burunları geçip
derin sonsuzluk içine
"umut" o tüylü şeydir
ki ruha tüner
ve şakır durur sözsüz bir ezgiyi
ve hiç durmaz hep öter
bir kalbi kırılmaktan koruyabilsem
yaşamış olmayacağım boşuna
bir hayatı acıdan kurtarabilsem
bir ağrıyı dindirebilsem ya da
ya da bayılan bir ardıç kuşunu
koyabilsem yeniden yuvasına
yaşamış olmayacağım boşuna
bilmeyiz nice yüksek olduğumuzu
istenmedikçe ayağa kalkmamız
ve o zaman uygunsak tasarıya
göklere değer başımız
umut garip bir icattır
yüreğin bir buluşu
sürekli hareket halinde ama
yine de hiç aşınmaz
yaz göğünü görmek, bir
kitaba asla girmese bile, şiirdir
ele geçmez gerçek şiirler
kan soluktan daha gösterişlidir
ama onun gibi dans edemez
ölene dek sarsın güzellik beni
güzellik acısın bana isterim
ama bugün versem son nefesimi
gözünün önünde öleyim derim