nice nice yitirdim kendimi denizlerde
kulaklarım yeni koparılmış çiçeklerle dolu
dilim sevgiyle, sonsuz acıyla dolu
yitirdim nice nice kendimi denizlerde
yitirdiğim gibi gönlünde birtakım çocukların
bir gece olsun yoktur, bir öpücük verildiğinde
yüzü silik insanların gülümseyişi duyulmasın
bir kişi olsun yoktur, yeni doğmuş bir çocuğa dokunduğunda
atların kımıltısız kafataslarını unutsun
çünkü güller arar alınlarda
sert bir kemik çevren
insan ellerinin de başka bir anlamı yoktur
toprağın altındaki köklere öykünmekten
yitirdiğim gibi kendimi gönlünde birtakım çocukların
nice nice yitirdim kendimi denizlerde
suyu bilmezliğimle arayıp duruyorum
beni yakıp tüketecek ışıklı bir ölümü