bir sesim vardı gölgenden ikmale kalan
biliyorum, büyük çocukluktu birbirimizi sevmemiz
terk eden, özlediğim değil
kaçırdığım çağdır
kimi babaların infilak etmiştir ya oğulları
kimi yalnızlıklar boşunadır
kimi aşklar bitmesi için yaşanır
kim bilir hangi melek en yalnız
ve bu yüzden en hırçın olandır
istanbul'un koynuna ancak şarapla girilir
kimi aşklar
kediden firar etmiş keyifli bir öğle uykusudur
seviyorsun beni, anladım
güneş tutulması gibi gülümsemen çünkü
gizliyorsun beni, anladım
ne vakit seni düşünsem
yeryüzü evinden kaçıyor çünkü