10.02.2010

decameron

giovanni boccaccio

kalemin gücü, onu kullanmayı bilmeyenlerin sandıklarından çok daha fazladır.

en süslü, en cicili, en alacalı giysiyi sırtına geçiren, herkesten daha çok saygınlık kazandığını sanıyor. bilmiyor ki, bu giysiler pekala bir eşeğe yaraşır; ama saygınlık kazandırmaz eşeğe.

bilgelik insanın ruhundadır.

paraya gereksinme duyan insan, insana gereksinme duyan paradan iyidir.

bizi tehlikelerin kucağına atan kusurların başında öfke gelir. öfke, üzüntüden kaynaklanan ani, ölçüsüz bir davranıştır. aklımızı başımızdan alır, ruhumuzun gözlerini perdeler, içimizi kızgınlık ateşiyle tutuşturur.

gençler kendilerine benzeyen şeyleri severler.

kurala bağlanmayan hiçbir şey uzun ömürlü olmaz.

ölüme yol açan, silahın kendisi değil, kullananın kötülüğüdür.

insanların akıllarını, erdemlerini dışavurmaları budalalıklarını, kusurlarını ortaya dökmekten daha zor olmasaydı, birçok kişinin de dilini tutmasına gerek kalmazdı.

namus bilgeliğin en önemli hazinesidir.

sevda yasaları öteki yasalardan daha güçlüdür.

dostluk kutsal bir şeydir. yalnızca saygı duymak yetmez, sürekli övülmesi gerekir. çünkü yüceliğin, dürüstlüğün anası, değer bilmenin, iyilik yapmanın bacısı, kinin, nekesliğin düşmanıdır dostluk. kişisel çıkarları bir yana itip istemeye gerek bırakmadan yararlanabileceği şeyden başkasını yararlandırır.

yaşasın sevda, yerin dibine batsın kıskançlık!